De Troatschfraen von Stefan Zink 1959

Stefan Zink 24.01.1959

De Troatschfraen

RUIDAN:
Nea mess ech giun bäs vuir det Haus,
vilecht kit de Niuberan uch eraus,
dat ech er glech erzäilen ken,
wot ech oalest hun gesän.

WEOLFAN:
Niuberan wot äs het los!
Än aser stallen Kirchengoss,
esefelt Fraen, är kun, är giun,
bäm Gret diu blaiwn oale stiun,
är giun ännen, är kun erauss,
Wot äs diu los än sanem Haus?
Ech bän gems besorcht än der Tot
umoint ät, mät der Sus äst heot.

RUIDAN:
Fra Niuberan net bäs besorcht!
Ech hun um Fensterflijel gehorcht,
amwot dä Fraen zea är giun,
Gena! Kenn ech der oallest siun,
Theater spillen sol ät weder,
et sen de Fraen der Zechenmänner.
Tea woist? Et äs jo nor vuir dot,
zem wirtschewen äs et vil ze scheot.

WEOLFAN:
JA, ja Niuberan diu heost tea räicht
woram halt et sich niet en Knäicht.
Dem kaint et jo am Gäild det mochen,
und hoat dem nor noch mät dem kochen,
san Men mess geor net haklich sen,
sonst schläch doi zeklich noch derän.

RUDAN:
Der Hans äs der gemätlichst Maintsch,
doi erfeallt dem Gret en jeden Waintsch.
Doink dir verwichen kait hoi nemel stiun.
Zwiu Fraen breochten än hoimen gedriun.
Det Gret dot sos und kocht vuir Goal,
der Hans doi seong wä en Nachtigal.
San Geseong doi hoat det Gret bekuirt
und oale Stret hoat ofgehuirt.
Awer of wot vuir en Thema mir sen kun?
Ech wel jo emdert dir noch siun,
ech wois noch wot sä spillen wallen,
ät sol de Läireran vuirstallen.
DäFraen oalle sen de Kaind,
na warden dä oint lochen haint!

WEOLFAN:
Na ent wiu sellen sä den Zechdoch mochen,

RUIDAN:
Uch dot hun ech schun oallest gerochen
ech hun oallest gena erausgespitzt,
än der Krommgoass zem Wolwen Ditz.
Ech wois uch wot sä hun beschlossen,
uch wäfel Wan diu wid vergossen.

WEOLFAN:
Na Niuberan siu mir uch alt äst?
Den diu äm Ack erfeoren ech neäst.

RUIDAN:
Ech wois uch wot sä äissen wallen
Krett uch Knerrel sellen sä feallen,
und am 12 kun de Brötcher dem,
uch Gebockait oallerhemd.
Awer bem Zikeli dot wor äst,
Wä sä beschlessen säilen det Fest,
des Fisken senner neder seätzt
und feng dem un däir softig Wätz.
Ech ken dir, vun däim eust, neäst moi siun,
enziuwent won mir än de Gesalscheft giun,
wä enner griwelt mät den Fanner,
ech schumen mech doch harzet manner.

WEOLFAN:
Na ech siun der wä det mech interessäirt,
won ech nor uch deor gehäirt
iwerol räiden de Let dervun,
uch noch vun Fugeresch sellen är kun.

RUIDAN:
Dot wois ech oallest gems gena,
der Gärtner kit mät saner Frau,
doi kit of jeden Foall noch hett,
und bronnt den Rum mät vuir det Krett.
Uch vun Ongenoiteln des Mischi sanner kit
doi sich uch de Brett mätbronnen wit.

WEOLFAN:
Geonk mer iwern, äs dot Wiur?
Na dem äs woi des Olga sanem Duir,
Ech huirt uch vun den Wetfraen reden,
sehr hoisch dat sä dä net vergäissen,
dat sä uch äissen ,drainken, demzen,
und amüsäiren sich um gemzen.

RUIDAN:
Det hescht ech schär vergäissen hoat,
se hun uch den Herr Doktor ängeload,

WEOLFAN:
Diu hun sä wärlich geat gediun,
em ken net wässen, sä kennen sich uch schliun,
und won der Doktor glech vuirhoinden,
ken hoi sä of der stall verbainden.

RUIDAN:
Stal der vuir wä et äm gegongen
hoi hoat san Päilzkop ungehongen,
nea sol hoi hoimen, Herr verzo mer de Sainden
san olt Pelzkop wor verschwainden.
Än keolem Hoift, geng hoi man Kaind,
än desem gedanerlichen Waind.

WEOLFAN:
Niuberan nea giun ech awer
sonst kit en hoider Dannerwadder,

RUIDAN:
Niuberan wot ech hun gedeocht
ech hun de Soch geat iwerleocht,
Foaschoink äs enst wärlech nea,
won mir es maskäiren säilen derzea,
und schlechen esu hoimlich ofd et Fest,
diu git et derniu ze sähn alt äst,
ent niuhäir än de Gesalscheft giun,
dem kennen mir den Rokenfraen siun,
wä geat dä sich hun ainderholden,
de Kaind, de Jugend, uch de Olden.

WEOLFAN:
Niuberan tea spannst jo schun
mät 70 wealt tea maskäirt noch giun?
Ech mess awer nea verschwainden
uch de Palekes mochen mannen Kainden,
zer Palekes hoat ech deor gediun,
awer dersaint mir hä zesummenstiun
wit dot oallest sen verkocht,
säch wot det proatzeln denich mocht,
Geat Neocht nea giun ech dennich.

RUIDAN:
Na, na blaif nea noch ewenig,
ech hun dir noch ald äst ze siun,
mer warden dem zesummengiun.

WEOLFAN:
Niuberan et äs am zähn
ech siun der nea of Wedersähn!

Zink Stefan Großschenk 1959

Weitere Anekdoten, Geschichten, Erzählungen »