Krumpire`zalåt
Det Raita Liso huatt un em Äwend Besiak vu` senjem Fräntch, dem Hanz ëus Schuelten. Bevuar de Turteldeifker iam Zimmer vum Liso verschwūnde`, nuhm der åld Raita senj Duachter zer Setch end piëspert em ian`t Ihr:
"Puass åf, Käntch: Wunn dich der Hanz driackt, kreischt te "gekōcht Krumpire`" , wunn e dich muatzt, "gebrädia` Krumpire`" uch wunn e noch mī vun der wiall, "gebåckia` Krumpire`".
Nä augefehr er Schtangd hīrt em det Liso kreische`: Krumpire`zalåt!"
Duannerschmarter Anekdoten: Hia oder ech
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
Hangdert Lee
Un em Nähmiattdåch schpillten der Natchen Huenz, senj Fraa, det Zirr, der Joffe` Misch uch des senj Fraa, det Mai, Kōrteln.
Am en Zetch ias dem Huenz en Kōrtel angder den Diasch gefualle`. Wa e sich biackt, am se åfzeklëuwe`, såch e, dått det Mai miat geschraizte` Fiëße` hiëcht uch niche` Guatsche` unhuatt.
Nä er hualwer Schtangd giëng der Huenz ian de Kuchel, am Wuasser ze drianke`. Det Mai fuelcht em end frēcht:
"Host te bam Kōrtleåfklëuwe` niast Hiaschet bemarkt?"
"Frialech hun ech dåt. Esi iast bruentch Iëne` chia åf licht Gedunke`...", mīnt der Huenz miat em Zwiankern.
"Te kūst dich bedanje`, awer et kuest dich hangdert Lee." Der Huenz wår iaverschtūnde`. Trä måchte` se en Zetch ëus uch wurde` vuar augefehr en Schtangd gliacklich miatenunder.
Wa der Misch hīme` kūm, frēcht e det Mai, of der Huenz verbagesahn hatt. Dåt schtaunt, muesst awer zaugian, e wer kurtsch iagekekīrt.
"Hot e der uch handert Lee brōcht?"
"Wähär senj Buallegrīß wīß diër vum Geld?, wangdert sich det Mai, måcht awer det Auschialdich end gåf uch dåt zau.
"Åf den Huenz kūn em sich wiarlech verläße`", gåf sich der Misch zefridde`. "E Wår nämlich Vuarmiattdåch ba mer iam Büro end hot ser vu` mer hangdert Lee gebuercht. Wa e se trä huatt, mīnt e, e widd se der Nähmiattdåch verbabruenje."
Un em Nähmiattdåch schpillten der Natchen Huenz, senj Fraa, det Zirr, der Joffe` Misch uch des senj Fraa, det Mai, Kōrteln.
Am en Zetch ias dem Huenz en Kōrtel angder den Diasch gefualle`. Wa e sich biackt, am se åfzeklëuwe`, såch e, dått det Mai miat geschraizte` Fiëße` hiëcht uch niche` Guatsche` unhuatt.
Nä er hualwer Schtangd giëng der Huenz ian de Kuchel, am Wuasser ze drianke`. Det Mai fuelcht em end frēcht:
"Host te bam Kōrtleåfklëuwe` niast Hiaschet bemarkt?"
"Frialech hun ech dåt. Esi iast bruentch Iëne` chia åf licht Gedunke`...", mīnt der Huenz miat em Zwiankern.
"Te kūst dich bedanje`, awer et kuest dich hangdert Lee." Der Huenz wår iaverschtūnde`. Trä måchte` se en Zetch ëus uch wurde` vuar augefehr en Schtangd gliacklich miatenunder.
Wa der Misch hīme` kūm, frēcht e det Mai, of der Huenz verbagesahn hatt. Dåt schtaunt, muesst awer zaugian, e wer kurtsch iagekekīrt.
"Hot e der uch handert Lee brōcht?"
"Wähär senj Buallegrīß wīß diër vum Geld?, wangdert sich det Mai, måcht awer det Auschialdich end gåf uch dåt zau.
"Åf den Huenz kūn em sich wiarlech verläße`", gåf sich der Misch zefridde`. "E Wår nämlich Vuarmiattdåch ba mer iam Büro end hot ser vu` mer hangdert Lee gebuercht. Wa e se trä huatt, mīnt e, e widd se der Nähmiattdåch verbabruenje."
Esi en Fusse`iast!
Un em Dåch tråfe` sich der Rīde` Misch uch der Tschiambri Will ia` Miëdesch åf dem Mōrt. Ian der "Traube" muesst det Wiëddersahn frialech gefeiert warde`, dänn der Misch wår ian Duannerschmort bliwwe`, wiahrend der Will ian de Kiakelschtådt gezuache` wår.
"Sä īst Misch, biast te noch änje` miat dem Millen Hanni verluawt?", wūl der Will wiasse`.
"Na, na, säntch drua Mēneder nimi."
"Derzau kūn ich der nuer gratulīre`! Dåt Schiampes huatt det lichst Miëll vu` gore`, derzau brätscht et sich uch miat jedem. Wåt ias trä passīrt?"
"Mer hun es fruenjert."
"Esi e` Fusse`miast!", murrt der Will nuer noch, schtiangd åf end verliëss det Lokal. Dä hun sich da Zwīn dernä nimi trōfe`...
Un em Dåch tråfe` sich der Rīde` Misch uch der Tschiambri Will ia` Miëdesch åf dem Mōrt. Ian der "Traube" muesst det Wiëddersahn frialech gefeiert warde`, dänn der Misch wår ian Duannerschmort bliwwe`, wiahrend der Will ian de Kiakelschtådt gezuache` wår.
"Sä īst Misch, biast te noch änje` miat dem Millen Hanni verluawt?", wūl der Will wiasse`.
"Na, na, säntch drua Mēneder nimi."
"Derzau kūn ich der nuer gratulīre`! Dåt Schiampes huatt det lichst Miëll vu` gore`, derzau brätscht et sich uch miat jedem. Wåt ias trä passīrt?"
"Mer hun es fruenjert."
"Esi e` Fusse`miast!", murrt der Will nuer noch, schtiangd åf end verliëss det Lokal. Dä hun sich da Zwīn dernä nimi trōfe`...
Der Ëusweis
Der Gruio Misch wår 65 Gähr åld warde`, ualsi giëng e zem Åmt, dåt Ëusweis fuar da Ålden ëushiandicht, miat den em biallijer fohre` kangt.
Wa e drun wår, markt e, dått e det Bulletin derhīm vergēßen huatt, awer de Fraa, da der Ëusweis ëusschtallt, sät nuer, e sīl ser det Hiëmd ëuszahn. Trä sät se:
"Sie erhalten diesen Ausweis, weil Ihre Haare unter der Schulter das Alter verraten."
Wa e hīm kūm, erzåhlt e dåt senjem Lis. Dåt fiëng un ze grinsen:
"Misch, hei pruestich wårst te, dänn ian denjer Schtall hatt ich mer glech uch de Huase` erogeläße, trä hast te uch noch en Behanjdertenëusweis bekunn!"
Der Gruio Misch wår 65 Gähr åld warde`, ualsi giëng e zem Åmt, dåt Ëusweis fuar da Ålden ëushiandicht, miat den em biallijer fohre` kangt.
Wa e drun wår, markt e, dått e det Bulletin derhīm vergēßen huatt, awer de Fraa, da der Ëusweis ëusschtallt, sät nuer, e sīl ser det Hiëmd ëuszahn. Trä sät se:
"Sie erhalten diesen Ausweis, weil Ihre Haare unter der Schulter das Alter verraten."
Wa e hīm kūm, erzåhlt e dåt senjem Lis. Dåt fiëng un ze grinsen:
"Misch, hei pruestich wårst te, dänn ian denjer Schtall hatt ich mer glech uch de Huase` erogeläße, trä hast te uch noch en Behanjdertenëusweis bekunn!"
En besangder Wunnung...
Der Heltner Misch uch der Puschke` Walter wåren īst fiaschen ian de` Rutschen. Dä sūl et besangders vill uch grīß Fiasch gian.
Am en Zetch zūch der Misch en Schiach erëus, trä en Sock, trä en Hiëmd. Åf dåt sät e ke` senje` Fräntch:
"Watt, kamm mer gähn lawer hanjer ause` Gōrte`, dänn mir schentch, dä angde` wunnt Iëner...!"
Der Heltner Misch uch der Puschke` Walter wåren īst fiaschen ian de` Rutschen. Dä sūl et besangders vill uch grīß Fiasch gian.
Am en Zetch zūch der Misch en Schiach erëus, trä en Sock, trä en Hiëmd. Åf dåt sät e ke` senje` Fräntch:
"Watt, kamm mer gähn lawer hanjer ause` Gōrte`, dänn mir schentch, dä angde` wunnt Iëner...!"
Law iam Ålder
Der Kokinten Huenz uch det Pribanesch Mai wåre` schīn iwer fuifzich Gähr fruenjert. Un em Äwend låġe` se iam Baat end haulte` sich un der Hūnd.
Am en Zetch sät det Mai:
"Wīßt te noch, Huenz, wa feirich mer vuar en por Gähre` noch wåre`?
"Nå chia, Mai, en por ias gaut gesät...", unfert der Huenz verschmitzt.
"Wa mer dau iam Baat u`kūme`, host te mich glech gedriackt uch gepusst!" Dåt måcht der Huenz.
"Trä host te mer ian de Zitz gebiasse`!" Åf dåt schtiangt der Huenz åf.
"Wåt dem Deiwel måchst te nau?", arjert sich det Mai, awer der Huenz beraucht et:
"Geduld, Mai, Geduld, ech gähn chia nuer ian`t Bōd, am mer det Gebiass ze bruenje."
Der Kokinten Huenz uch det Pribanesch Mai wåre` schīn iwer fuifzich Gähr fruenjert. Un em Äwend låġe` se iam Baat end haulte` sich un der Hūnd.
Am en Zetch sät det Mai:
"Wīßt te noch, Huenz, wa feirich mer vuar en por Gähre` noch wåre`?
"Nå chia, Mai, en por ias gaut gesät...", unfert der Huenz verschmitzt.
"Wa mer dau iam Baat u`kūme`, host te mich glech gedriackt uch gepusst!" Dåt måcht der Huenz.
"Trä host te mer ian de Zitz gebiasse`!" Åf dåt schtiangt der Huenz åf.
"Wåt dem Deiwel måchst te nau?", arjert sich det Mai, awer der Huenz beraucht et:
"Geduld, Mai, Geduld, ech gähn chia nuer ian`t Bōd, am mer det Gebiass ze bruenje."
De Līsung
Wa der Schpiacke` Misch un em Dåch hīme` kūm, schprung em senj Fraa, der Susken, fruajich un den Hualz end sät:
"Schtall der fuar, Misch, menj Hīftwī ias ewēch!"
"Dåt ias chia prima!", fruat sich der Hëusharr, "awer wa dem Deiwel host te dåt geschåfft?"
"Ech wår bam Sīlendokter ia` Blosendråff uch die hot gesät, ech sīl ian`t Bōd vuar de Schpäjel gähn uch änje` wiëdder sän `Ech hun niche` Hīftwï mī!, ech hun niche` Hīftwī mī`!"
Nä er Zetch sät det Sus: "Misch, tau wīßt chia, dått et ba aus iam Baat ia` lēzter Zetch nimi esi gaut klåppt. Wa wēr et, wunn te uch zem salwen Dokter gihst, dänn te setchst chia, dått dī Wangder måche` kūn."
Wa der Misch zriack kūm, riss e dem Sus de Klīder vum Lëiw end besarjt et em, wa säntch Gähre` nimi. Trä giëng e wiëdder ian`t Bōd, am en nuaen Ulūf vuarzebrīden. Nau schlich em det Sus nä end hīrt, wa der Misch änje` wiëdder widderhualt: "Diët ias niët menj Fraa, diët ias niët menj Fraa!"
Nö drua Daaje` hot em en trä begrōwe`...
Wa der Schpiacke` Misch un em Dåch hīme` kūm, schprung em senj Fraa, der Susken, fruajich un den Hualz end sät:
"Schtall der fuar, Misch, menj Hīftwī ias ewēch!"
"Dåt ias chia prima!", fruat sich der Hëusharr, "awer wa dem Deiwel host te dåt geschåfft?"
"Ech wår bam Sīlendokter ia` Blosendråff uch die hot gesät, ech sīl ian`t Bōd vuar de Schpäjel gähn uch änje` wiëdder sän `Ech hun niche` Hīftwï mī!, ech hun niche` Hīftwī mī`!"
Nä er Zetch sät det Sus: "Misch, tau wīßt chia, dått et ba aus iam Baat ia` lēzter Zetch nimi esi gaut klåppt. Wa wēr et, wunn te uch zem salwen Dokter gihst, dänn te setchst chia, dått dī Wangder måche` kūn."
Wa der Misch zriack kūm, riss e dem Sus de Klīder vum Lëiw end besarjt et em, wa säntch Gähre` nimi. Trä giëng e wiëdder ian`t Bōd, am en nuaen Ulūf vuarzebrīden. Nau schlich em det Sus nä end hīrt, wa der Misch änje` wiëdder widderhualt: "Diët ias niët menj Fraa, diët ias niët menj Fraa!"
Nö drua Daaje` hot em en trä begrōwe`...
Ech wiall ihrlich siën!
Der Kokinte` Muatz låch iam Schtarwe`. Senj Fraa, det Mai, såß luenjst em end schtarrt åf`t Gebinn, ähnen iast ze sän.
Am en Zetch kecht der Muatz:
"Mai, Gūldich menj, ech wiall ihrlich siën - bevuar ich mich ian Richtung Hiëmmel oder Hall bewiaje`: Ech hun dich miat denjer Siaster, dem Zirr, zwemial bedruaġe." Åf dåt unfert det Mai:
"Uch ech wial ihrlich siën, Muatz: Det Zirr hot et mer gestre` gesät. Am dåt hun ich der chia diëse` Marje` uch Ruatze`giaft ian den Tee gedän. Schläf nau gaut, Muatz, schläf na gaut."
Der Kokinte` Muatz låch iam Schtarwe`. Senj Fraa, det Mai, såß luenjst em end schtarrt åf`t Gebinn, ähnen iast ze sän.
Am en Zetch kecht der Muatz:
"Mai, Gūldich menj, ech wiall ihrlich siën - bevuar ich mich ian Richtung Hiëmmel oder Hall bewiaje`: Ech hun dich miat denjer Siaster, dem Zirr, zwemial bedruaġe." Åf dåt unfert det Mai:
"Uch ech wial ihrlich siën, Muatz: Det Zirr hot et mer gestre` gesät. Am dåt hun ich der chia diëse` Marje` uch Ruatze`giaft ian den Tee gedän. Schläf nau gaut, Muatz, schläf na gaut."
Der Dunk
Der Muatzen Titz wår ian`t Wiawer Lis ziëmlich verlaawt - en ziëmlich grīß Ladder... -, wuasst awer niët, wa e dåt zīje` sīl, dänn hia wår schua.
Wa det Lis Geburtsdåch huatt, giëng der Titz ian den Gōrten, schnitt ein por Blaumen ō, būnd se ze em Puaschen zesumme` end giëng zem Lis.
Wa dåt da hiasch Blaume` såch, riëff et den Titz ian`t Schläfzimmer. Dä zūch et sich gūnz ëus, schpreizt de Fiëss end sät:
"Titzo, diët ias menj Dunk fer den hiaschen Blaumenschtrëuß!" Die wurd rīd wa en gekōcht Krippes end frecht:
"Hot ir wiarlech niche` Waas iam Hëus?"
Der Muatzen Titz wår ian`t Wiawer Lis ziëmlich verlaawt - en ziëmlich grīß Ladder... -, wuasst awer niët, wa e dåt zīje` sīl, dänn hia wår schua.
Wa det Lis Geburtsdåch huatt, giëng der Titz ian den Gōrten, schnitt ein por Blaumen ō, būnd se ze em Puaschen zesumme` end giëng zem Lis.
Wa dåt da hiasch Blaume` såch, riëff et den Titz ian`t Schläfzimmer. Dä zūch et sich gūnz ëus, schpreizt de Fiëss end sät:
"Titzo, diët ias menj Dunk fer den hiaschen Blaumenschtrëuß!" Die wurd rīd wa en gekōcht Krippes end frecht:
"Hot ir wiarlech niche` Waas iam Hëus?"
Det Waaken
Un em Äwend huadden det Joffe` Mai uch se` Mūn, der Huenz en ziëmlich grīße` Kråch. Åf dåt tawert der Huenz ian de Kuchel, schtraakt sich åf dem Diwan, kuetscht sich zau end dēt en Zaddel åf den Diasch, åf dem schtiangt:
"Mai, waak mich em sias, dänn ich miëss fraher ian de Uarbet!"
Wa e um nächste` Marje` åfwåcht, wår et schīn am acht. Derba fūnd e luenjst senjem en zweten Zaddel, åf dem geschriwwe` wår:
Huenz, et ias am sias. Måch, dått te åfschtiehst!"
Un em Äwend huadden det Joffe` Mai uch se` Mūn, der Huenz en ziëmlich grīße` Kråch. Åf dåt tawert der Huenz ian de Kuchel, schtraakt sich åf dem Diwan, kuetscht sich zau end dēt en Zaddel åf den Diasch, åf dem schtiangt:
"Mai, waak mich em sias, dänn ich miëss fraher ian de Uarbet!"
Wa e um nächste` Marje` åfwåcht, wår et schīn am acht. Derba fūnd e luenjst senjem en zweten Zaddel, åf dem geschriwwe` wår:
Huenz, et ias am sias. Måch, dått te åfschtiehst!"
Gebuaren oder Buaren
Det Fussaike` Liso wår schwer ian den Millen Titz verlaawt. Wa se īst um Kiakelauwer såßen uch sich pussten, sät det Liso:
"Titzo, Gang, kamm end schink mer en Käntch!" Dī bliww miat ofenem Miëll:
"Awer Liso, Schuetzichet, de Käntch warde` chia niët geschinkt; da warde` gebuare`!" Åf dåt unfert det Liso biackich:
"Trä buar mer īnt!"
Det Fussaike` Liso wår schwer ian den Millen Titz verlaawt. Wa se īst um Kiakelauwer såßen uch sich pussten, sät det Liso:
"Titzo, Gang, kamm end schink mer en Käntch!" Dī bliww miat ofenem Miëll:
"Awer Liso, Schuetzichet, de Käntch warde` chia niët geschinkt; da warde` gebuare`!" Åf dåt unfert det Liso biackich:
"Trä buar mer īnt!"
Der hiëscht Wänsch
Der Rīden Tummes entschtåmmt er oremen Famili. Hia såch gaut ëus, wår fleißich uch uschtiandich. Esi kūm et, dått e det Fiche` Mai fruenjeren kangt. Dåt wår zwär niët esi hiasch, awer rech... Der Tummes zuch åf den Hof vum Mai, åf dem noch des senj Muetter wunnt, en licht Zuadder, da dem Tummes iam Lūf der Gähre` det Liawen zer Hall måcht. Det Mai miascht sich niët ian, dänn et huatt Uenjest vuar senjer Muetter.
Un em Äwend såße` se åf der Veranda end bewangderten den Schtarrenhiëmmel. Åwist kūm en Schtarre` vum Hiëmmel ero end verschwund trä ian der Diankelhit.
"Tummes, fruat sich det Mai, dåt ias en gaut Zīchen. Wänsch der iast!" Dī ducht nä, trä sät e:
"Ech wīl der Adam siën!"
"Wa dem Schlåch kist tau åf der Ideen? Bian ich der niët hiasch uch gaut geniach, dåt te der det Eva ualz Fraa wänscht?"
"Dåt ias et beschtiëmmt niët, Maio, awer te miësst bedinke`, dåt di niche` Schwijjermuetter huatt..."
Der Rīden Tummes entschtåmmt er oremen Famili. Hia såch gaut ëus, wår fleißich uch uschtiandich. Esi kūm et, dått e det Fiche` Mai fruenjeren kangt. Dåt wår zwär niët esi hiasch, awer rech... Der Tummes zuch åf den Hof vum Mai, åf dem noch des senj Muetter wunnt, en licht Zuadder, da dem Tummes iam Lūf der Gähre` det Liawen zer Hall måcht. Det Mai miascht sich niët ian, dänn et huatt Uenjest vuar senjer Muetter.
Un em Äwend såße` se åf der Veranda end bewangderten den Schtarrenhiëmmel. Åwist kūm en Schtarre` vum Hiëmmel ero end verschwund trä ian der Diankelhit.
"Tummes, fruat sich det Mai, dåt ias en gaut Zīchen. Wänsch der iast!" Dī ducht nä, trä sät e:
"Ech wīl der Adam siën!"
"Wa dem Schlåch kist tau åf der Ideen? Bian ich der niët hiasch uch gaut geniach, dåt te der det Eva ualz Fraa wänscht?"
"Dåt ias et beschtiëmmt niët, Maio, awer te miësst bedinke`, dåt di niche` Schwijjermuetter huatt..."
Wa em sich nuer teische` kūn
Det Millen Zirr wunnt schīn sänjtch ville` Gähre` ia` Miëdesch, dänn iat uarbt ian der Vitro. Se` Mūn, der Maurer Sam ëus Kli`schelken, wår oft angderwiachs uch esi wår et dem Zirr niët sulje` grūm...
Un em Dåch kūm et zem Dokter Schuller, den et gaut kūnt... vōl miat Wangde`. Wa dī et såch, schliach e de Huentch zesummen:
Äm Gottes Wällen, Zirro, wåt äs passiert? Huet em dich villecht iwerfållen?"
"Na, na, dåt wår der Sam", entgejnet det Zirr.
"Ech ducht, dī wer af Rīsen," wangdert sich dī iam weiße` Piandel.
"Ech uch, Harr Dokter, ech uch...", sät det Zirr trëurich.
Det Millen Zirr wunnt schīn sänjtch ville` Gähre` ia` Miëdesch, dänn iat uarbt ian der Vitro. Se` Mūn, der Maurer Sam ëus Kli`schelken, wår oft angderwiachs uch esi wår et dem Zirr niët sulje` grūm...
Un em Dåch kūm et zem Dokter Schuller, den et gaut kūnt... vōl miat Wangde`. Wa dī et såch, schliach e de Huentch zesummen:
Äm Gottes Wällen, Zirro, wåt äs passiert? Huet em dich villecht iwerfållen?"
"Na, na, dåt wår der Sam", entgejnet det Zirr.
"Ech ducht, dī wer af Rīsen," wangdert sich dī iam weiße` Piandel.
"Ech uch, Harr Dokter, ech uch...", sät det Zirr trëurich.
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
